De jonge journaliste Eline Jehaes komt bij toeval in het eigenaardige dorpje Koolbeke terecht. De mensen daar leven volgens de door hun dominee opgelegde regels. Eline besluit een paar dagen te blijven en raakt bevriend met een aantal inwoners van het dorp. Ze ontdekt dat er opvallend veel mensen in het dorp geboren worden met het Kolbe-syndroom, een zeldzame ziekte met ernstige botvergroeiingen tot gevolg.
Het eerste gedeelte in het boek start veelbelovend. Door autopech komt een vrouw bij een mysterieus dorp dat niet op de wegenkaart te vinden is. Het dorp is omringd met water en slechts te bereiken met een veerboot. De knorrige man die de boot bedient, laat echter lang op zich wachten, maar besluit Eline uiteindelijk toch in het dorp af te zetten. Dit begin doet erg denken aan de Wayward Pines-serie van Blake Crouch. Mijn interesse was gewekt, dit moest wel een heel spannende thriller worden, maar ik was op het verkeerde been gezet….
Auteur Belinda Aebi lijkt over een onuitputtelijke bron van ideeën voor verhalen te zitten en lijkt bij het schrijven van dit verhaal geen keuze te hebben kunnen maken. In het begin is dit even wennen. Als lezer krijg je in het eerste deel een hele berg aan informatie aangereikt, verhaallijnen die weinig met elkaar te doen lijken te hebben. Uiteindelijk komen de meeste verhaallijnen wel samen, maar daarvoor moet je als lezer wel geduld hebben.
Eline verlaat al snel het eigenaardige dorp. Ze stuit op een duister bedrijf dat voornamelijk handelt in medicijnen voor hun eigen gewin en ze besluit hier onderzoek naar te gaan doen. Hier wordt het verhaal een tikkeltje langdradig.
Dan neemt het verhaal in het tweede gedeelte een heel andere wending en gaat het boek plots over Hugo Cockaert. Hij is een van de uitgekookte zakenmannen achter het bedrijf Sandmedico. Eline verdwijnt naar de achtergrond. Dit deel leest gemakkelijk weg en de verhaallijn over Hugo en zijn gezin is vrij spannend. Hugo Cockaert wordt in eerste instantie neergezet als een harteloze zakenman, maar in dit gedeelte wordt er een andere kant van hem belicht. Eigenlijk maakt vooral dit gedeelte Het dorp tot een goed boek.
In het laatste deel komen de verhaallijnen grotendeels samen. Belinda dwaalde echter in het eerste deel zoveel af dat er aan het eind veel vergeten wordt. Er komen personages in het eerste deel voorbij, die uitgebreid aan de lezer worden voorgesteld, maar die je later in het verhaal niet meer tegen zult komen. Dit leidt af van het eigenlijke verhaal en dat is jammer. Hierdoor wordt het boek geen enkel moment echt zo spannend als dat je van een thriller zou verwachten.
Dat Belinda een fictief verhaal kan schrijven, is wel duidelijk, maar haar onophoudelijke bron aan fantasie lijkt ook een beetje haar valkuil te zijn. Haar Vlaamse schrijfstijl was ook wat wennen. Ik lees vaak boeken van Vlaamse schrijvers, maar dit was de eerste keer dat sommige zinnen mij bevreemdden. Ze lijkt in dit boek Het dorp zoveel te willen vertellen, waardoor het geheel eigenlijk te veel van het goede wordt. Vragen blijven openstaan, personages komen niet volledig uit de verf maar toch….
Nadat ik het boek Het dorp uit had, bleken er veel van de personages te zijn blijven hangen en het veelomvattende verhaal had mij geraakt. Voor mij een teken dat Belinda Aebi weet wat ze doet. Ze weet de lezer op de een of andere manier toch voor zich te winnen en dat is knap. Ze kruipt onder je huid en laat je niet meer los. Ondanks dat er wat mij betreft een deel geschrapt zou mogen worden, omdat het geheel dan gewoon vlotter leest, is dit toch zeker een aanrader voor lezers die wel houden van een leesuitdaging.