Mijn dag

Mijn harige wekker gaat af. Ze heeft een verdomd hardnekkige uitknop die alleen werkt wanneer ik haar in mijn armen neem om te knuffelen. Ik kijk naar buiten, waar de duiven en andere vogels samengetroept op het dak zitten. Ze kijken me dreigend aan en ik voel een Hitchcocks ‘The Birds’ scenario aankomen. Om dat af te wenden, sta ik dan maar zuchtend op. Terwijl de harige wekker, aka Kiwi, haar plasje buiten in de tuin doet, zet haar bediende haar eten klaar. Daarna krijgen de vogels hun continentaal ontbijt.

Ik plaats me met een kop koffie achter de laptop. E-mails doornemen, even op Facebook en Instagram, eventueel een post plaatsen en familie opbellen. En dan breekt het angstzweet me uit… wanneer ik de reviews van lezers en bloggers overloop. Oef, de review is lovend. Ik heb er een zorgrimpel bij, maar mijn hart klopt weer.

Tijd om te sporten, na mezelf meerdere keren een mentale schop onder mijn kont te hebben gegeven en nog eenmaal, maar nu echt de laatste maal, te surfen op het net (‘uitstel is geen afstel, Mel!’).

Tijdens het ontbijt lees ik een boek. Na ongeveer een kwartier volgt een gevecht om me van het boek weg te rukken. Dat lukt me pas na mezelf even uit te schelden: ‘Ga aan het werk, jij luie tut.’

Ik zal eerlijk zijn, ik loop nog steeds rond in mijn ‘thuisoutfit’. En na het douchen trek ik het gewoon weer aan. Zo, dat weten jullie nou ook weer (gelieve dus niet onverwachts aan mijn deur te verschijnen).

Vandaag werk ik aan het jeugdboek dat ik samen met Sandra J. Paul aan het schrijven ben: ‘Slaapstad’, het eerste deel uit ‘De Dromenspringers’ reeks. We willen het manuscript aanpassen naar een iets oudere leeftijdsgroep en dat is wat ik nu doe.

Daarna analyseer ik een slaaponderzoek. En nee, dat is niet een eufemisme voor een dutje. Ik ga na, via een polysomnografie, waarom iemand niet goed slaapt. Ademstops? Storende beenbewegingen? Te weinig diepe slaap of droomslaap? Jammer genoeg kan ik niet zien waarover de persoon droomt; dat zou het nog leuker maken. Wie weet in de toekomst? Het slaaponderzoek dat ik vandaag bekijk, doet me medelijden krijgen met de bedpartner, want man, man, man, wat kan die vrouw snurken!

Genoeg achter de computer gezeten. Eerst even de benen strekken door een korte wandeling met mijn zeventienjarige hondje te maken. Tijdens het wandelen zit ze continu op Doggy Facebook. Ze snuffelt aan plasjes van andere honden en geeft comments en likes door er een spatje van haar er tegenaan te sproeien.  Na een poosje gaat ze langzamer lopen, kijkt naar me op en zegt daarmee: nu naar huis, baasje, ik ben stokoud en moe.

Wanneer mijn man van het werk thuiskomt, hangen we een hangmat op in de hall. Ja, je leest het goed: een hangmat in de gang (is eens wat anders dan een paard, André). Het oorspronkelijke idee was om een bagagerek uit een trein op te hangen, maar het rek dat we wilden, was te duur (1.800 euro!). Dus had mijn man het geniale idee om een hangmat (3,5 euro in de Kringloop!) in de plaats te gebruiken. Portemonnee nog vol: check, vakantiegevoel: check.

 Daarna zetten we een muziekje op, nemen er een aperitiefje bij en bespreken onze dag en plannen tijdens het samen koken. Een poosje Netflixen en dan… heerlijk naar dromenland, mijn favoriete vakantieplek!