Spooky season!
Ina
Wat een zalig seizoen is dit toch: herfst! Heb jij je pompoenen en herfstbladeren al in huis gehaald? Ik anders wel! In deze blog vertel ik over mijn eerste echte Halloween ervaring in Engeland!
Wie ben ik?
Ik ben Lotte, je weet wel, die té enthousiaste auteur met de oude ziel. Ik ben student vormgever en heb een eigen bedrijf: Designs by Lotte. Ik ben verslaafd aan alles wat met de Titanic te maken heeft, vintage spullen en geschiedenis. Ik ben een hopeloze romanticus en kan genieten van knusse ruimtes en daar vervolgens helemaal in verdrinken. Mijn Hamley debuut Unsinkable komt uit op 14 april 2021! Fun fact: de release datum is op dezelfde datum dat de Titanic de ijsberg raakte. Nou, echt een FUN fact is dat niet, maar we hebben deze datum bewust gekozen om een extra feel te krijgen bij de release.
Hamleyween
Maar goed, we naderen Halloween en ik heb de eer gekregen een blog hierover te schrijven! Het leek me leuk een stukje ervaring neer te pennen over mijn tijd in Engeland, toen ik daar werkte als Au Pair (nanny). Dit was van september 2016 tot en met maart 2017. Ik trok in bij een gezin, bestaande uit vader en moeder, drie kinderen en drie honden. Veel werk, maar onwijs leuk!
Toen het bijna Halloween was trok mijn hostvader echt ALLES uit de kast. Op zijn zolder had hij gewoon een hele ruimte gereserveerd voor zijn Halloween spullen. Ik mocht helpen om het huis te versieren. Ik woonde in Shenfield, Essex, een rustig, doodnormaal dorpje waar niets vreemds gebeurde. Tenminste, dat dacht ik. Toen Halloween aanbrak waren alle prachtige huizen omgedoopt tot ware spookhuizen. Niet alleen de buitenkant van het huis versierden we met spinnenwebben, skeletten, grafstenen, grote spinnen, zelf uitgesneden pompoenen, maar ook de binnenkant van het huis moest er aan geloven. Ik kende het huis bijna niet meer terug, het was bizar!
In films en series zag ik Amerikanen en Britten Halloween vieren en ik dacht altijd dat het werd overdreven, maar toen ik in Engeland zat en het van dichtbij meemaakte, was het nog uitbundiger dan ik kende van de films. Toen ik van de supermarkt naar het huis liep, passeerde ik honderden spookhuizen. Dingen bewogen, maakten geluid. Het was eigenlijk een grote kermis.
Niet alleen de kinderen gingen verkleed, ook de ouders en zo ook mijn hostouders. Ik moest er ook aan geloven. Ik had natuurlijk geen outfit, want ik had niet verwacht dat het zo’n serieus feest was. Gelukkig (denk ik?) had mijn hostmoeder nog een outfit: de bruid van Frankenstein. Ik kreeg vodden om me heen gedrapeerd. Toevallig had ik net die dag mijn haar roze geverfd met paarse strepen. Ik was er klaar voor. Mijn kleinste hostkindje, een meisje van 6, was verkleed als een elfje met een hele grote toverstaf waar je mensen mee knock-out zou kunnen slaan. Mijn een-na-oudste hostkind, een jongen van 8, was verkleed als skelet en de oudste, een jongen van 10, was een sexy vampier. Dat weet ik nog, want ik moest hem een strakke eyeliner onder zijn ogen smeren omdat hij heel knap wilde zijn voor de meisjes in het dorp.
Toen de avond viel bleven we eerst met zijn allen in het huis, wachtend met een bak snoep voor de trick or treat kindjes die aan de deur kwamen. Het voelde alsof ik in een film zat, was wat dit leuk! Natuurlijk moesten mijn hostkindjes (en ouders) de bezoekers aan de deur flink laten schrikken.
Appel happen
Na een uurtje mochten wij langs de deuren. We kregen allemaal een emmer (ja, ik ook) om snoep in te verzamelen. Het was donker maar de straten werden verlicht door spooky Halloween verlichting. De straten waren bevolkt met kinderen en ouders, verkleed in de meest vreemde outfits. Geen enkel huis was veilig voor de kinderen, hunkerend naar snoepjes. Ik kon mijn hostkindjes bijna niet bijhouden. Vooral toen de oudste, met zijn sexy vampier kostuum en strakke eyeliner, een groep vrouwelijke klasgenoten spotte, had ik moeite iedereen bij elkaar te houden.
Nadat we aan de deuren waren geweest liepen we naar het dorpsplein, waar allemaal kraampjes stonden en spellen werden georganiseerd, zoals appel happen en grabbelen in de horrorkist. Er werden optredens gegeven. Het doodnormale dorpje Shenfield was compleet getransformeerd in een feestfestijn. Overal waar je keek zag je wel iets nieuws. Kinderen lieten elkaar schrikken, gierden het uit van plezier en renden in cirkeltjes om je heen. Sommige wisselden snoep met elkaar. Uiteindelijk heb ik mijn emmer snoep ook geleegd in de emmers van andere kinderen. Ik hou toch niet zo van snoepjes.
We sloten de avond af met pizza en frisdrank in het huis van mijn hostouders. Een paar andere ouders kwamen langs met hun kinderen om mee te feesten. Ondanks het feit dat ik uitgeput was van alle indrukken en het in de gaten houden van mijn hostkindjes, was het een avond om nooit meer te vergeten. Ik moet toegeven dat ik blij was toen ik mijn outfit kon uittrekken en in bed kon stappen toen het feest voorbij was. Echter was ik niet zo blij toen ik de volgende dag alle decoratie weer moest opruimen.
Dat was mijn eerste Halloween in Engeland. Ik heb zó genoten en kijk er met een grote glimlach op terug. Als je ooit de kans krijgt een soortgelijk iets mee te maken, zou ik zeggen: doen!
Ik hoop dat je hebt genoten van mijn blog. Fijne Hamleyween!
Liefs, Lotte