Door Lies Vervloet

17 februari. Dat was dit jaar de dag dat ik de lente voelde weerkeren.

Het begon al meteen toen ik wakker werd. Want: het was al licht (tip 1), de vogeltjes floten (tip 2) en het was niet koud meer (tip 3). Enthousiast rolde ik richting bubbelgenoot.
‘Het is lente!’ riep ik. ‘Voel je het?’
‘Nee,’ kraakte hij. Waarmee hij eigenlijk bedoelde: Ik slaap nog – Wat ben je in hemelsnaam aan het doen!? (mijn liefste bubbelhubby is geen ochtendmens)

Maar toen dus.

Lente.

De hele dag door bleef ik het voelen. Er zat een zekere lichtheid in de lucht, een vrolijkheid die zo eigen is aan het seizoen. Zelfs de tulp die sinds Valentijn onze tafel sierde, deed opeens extra haar best om open te bloeien.

Voor wie het nog niet zeker wist – ja, ik ben dol op lente. Op de geur van natgeregende aarde. Op wild woekerend onkruid. Op die eerste dag dat je je jas niet meer aan hoeft of – beter nog – die akelig witte benen weer eens het zonlicht in kan nemen. Op buiten eten en glaasjes koele rosé. Heerlijk.

En laten we wel wezen, corona doet de lente des te harder kriebelen. Want wie heeft er, na zo veel binnen zitten, nu géén zin in picnics in het park? Wie snakt er nu níet naar openluchtbabbels met de vrienden die in de donkere, ijzige winter nog zo onbereikbaar ver weg leken? Wie verlangt er nu níet naar om eindelijk terug buiten te komen?

Het is waar, het wordt nog geen lente zoals lentes horen te zijn, vol knuffels en feestjes en het plannen van reisjes. We zijn helaas nog niet af van corona.

Maar wist je dat corona eigenlijk kroon betekent? De zon heeft een corona. Sommige bloemen hebben een corona. Een corona met een limoentje in kan heel verfrissend zijn. Om maar te zeggen: het hoeft niet alleen maar slecht nieuws te zijn. Ook al is het nog steeds lastig voor ons allemaal, er zijn ook nog altijd leuke dingen in het leven, er is nog zo veel waar we wél van kunnen genieten. Laten we er samen het beste van maken. Want het is lente. Er zit weer hoop in de lucht.