Om maar meteen met de deur in huis te vallen: WAT. EEN. BOEK! Het onderwerp is moeilijk, heftig. Maar het is zo geschreven dat het een fijn boek is om te lezen. Er zit voldoende lucht in om het niet te zwaar en te heftig te maken.

Liv en Emerald zijn duidelijke personagens. Je krijgt een goede indruk van wie ze zijn. En ik vond ze ook zeer geloofwaardig. Ik herken de reacties van Emerald en de gevoelens van Liv. En daar wil ik de schrijfster voor bedanken. Want het zou makkelijk zijn om het allemaal te overdrijven, of juist klein te houden. Maar dit is zoals ik dingen ook ervaar. En dat is best fijn om te lezen. Voelt bijna als een soort erkenning.

Ik denk ook dat het belangrijk is dat dit boek er is. Ik zou willen dat ik dit boek had gehad toen ik 14 was. Dan had ik dingen beter begrepen en beter kunnen uiten.

In het voorwoord wordt gewaarschuwd voor het zware onderwerp en verwezen naar relevante contacten als je hulp nodig hebt. Dat vind ik zo goed, want dit onderwerp kan meer nazorg behoeven. En dus moet je er uiterst voorzichtig mee om gaan.

Ik vind Voor verdriet heeft niemand tijd een belangrijk boek dat in elke middelbare schoolbibliotheek thuishoort! Mijn mening: ADEMBENEMEND

Voor verdriet heeft niemand tijd – Monica Haak (HamleyBooks)

Liv en Emerald zijn twee tieners die elk een groot verlies hebben geleden. Liv verhuist met tegenzin naar de andere kant van het land, waar ze Emerald ontmoet. Haar nieuwe beste vriendin worstelt met haar eigen problemen en heeft het langs haar zijde moeilijk om de draad op te pikken. De twee groeien snel naar elkaar toe, wat hen ook hoop op een betere toekomst geeft, maar door de geheimen die ze allebei met zich meedragen, komt die vriendschap aan een zijden draadje te hangen.

Niet alleen de cover en het binnenwerk is naar goede normen van HamleyBooks super mooi maar de titel, die zorgde ervoor dat ik dit boek absoluut wou lezen. Een Young Adult die door deze titel veel verwachtingen schept maar lost dit boek ook de verwachtingen in?

Je leest het boek vanuit de Liv en Emerald hun denken en voelen, afwisselend lees je hoe zij de dingen aanvoelen en ervaren. Zowel Live als Emerald zijn personages die heel echt zijn. Hun reacties, gevoelens het is allemaal heel geloofwaardig en in evenwicht.

Dankzij de schrijfstijl van Monica Haak is het gelukt om, ondanks de ongelooflijk heftige onderwerpen, het boek leesbaar te houden. Het is heftig maar zo is het leven ook en zo zijn de aangekaarte onderwerpen ook. Monica Haak schreef met dit boek een erg belangrijk, realistisch en herkenbaar boek.

Boeken die moeilijke onderwerpen aankaarten, taboe onderwerpen aankaarten zijn zo belangrijk en ook hier is voldoende aandacht gegeven aan de mogelijkheden tot hulp en waar je terecht kan als je na het lezen van dit boek met vragen zit.

Een boek dat veel jongeren zal helpen, een heel herkenbaar boek, zelfs de momenten van ‘onnodige drama’ zijn echt want op die bepaalde leeftijd voelt het ook allemaal zo heftig. Bovenop al deze dingen is voor verdriet heeft niemand tijd een erg mooi verhaal, een erg mooi boek.

In dit bijzonder aangrijpende debuut van Monica Haak kun je als lezer niet alleen genieten van een prachtig verhaal maar leer je ook ontzettend veel over de gevolgen die levens veranderende situaties op jongeren kunnen hebben en hoe twee meisjes van dezelfde leeftijd die een soortgelijke ingrijpende gebeurtenis meemaken er ontzettend verschillend mee omgaan. Dit boek laat goed zien hoe alert je als ouder moet zijn om te weten wat er in je kind omgaat.

Het boek wordt verteld vanuit de standpunten van de twee meiden waarbij de hoofdstukken door de twee worden afgewisseld. Dit wordt niet alleen duidelijk gemaakt door de naam boven elk hoofdstuk maar ook door twee prachtige illustraties. Juist doordat de meiden steeds zelf aan de beurt komen leer je meer over hun persoonlijk en kun je je hierdoor beter inleven in hun situatie.

Het verhaal is onvoorspelbaar en bespreekt verschillende moeilijke gebeurtenissen die jongeren kunnen meemaken zoals relaties, meekomen op school en depressies. Dit maakt het boek voor iedereen een bijzonder boek om te hebben gelezen en zit er voor iedereen wel iets in waardoor het boek je hart raakt.

Door de prachtige en vlotte schrijfstijl van Monica en de onverwachte en bijzondere wendingen van het verhaal is Voor verdriet heeft niemand tijd een boek wat je in één ruk met tranen in je ogen uitleest en wat je nog lange tijd zou bij blijven.

Prachtig boek! De schrijfstijl was heel vlot, Monica weet hoe ze gevoelens moet overbrengen op de lezers. Dit verhaal gaat me nog lang bijblijven!
Van mij krijgt hij 4,5/5!

Prachtig boek! De schrijfstijl was heel vlot, Monica weet hoe ze gevoelens moet overbrengen op de lezers. Dit verhaal gaat me nog lang bijblijven!
Van mij krijgt hij 4,5/5!

Liv en Emerald zijn twee 16-jarige meisjes die allebei al een groot verlies hebben geleden. Liv verloor haar vader en Emerald haar zus. Wanneer Liv verhuist om ergens anders een nieuwe start te maken, ontdekken ze dan ook snel dat ze heel wat raakvlakken hebben. Ze vinden troost bij elkaar. Vooral Emerald heeft het nog enorm moeilijk. Hoe kan zij verder leven zonder haar zus? Kan Liv haar uit die donkere put halen waar ze al zo lang in zit?
Monica Haak is een Nederlandse schrijfster. “Voor verdriet heeft niemand tijd” is haar debuut dat eerst onder eigen beheer werd uitgebracht. Later kwam ze dan bij Hamley Books terecht, waar het boek in een nieuw jasje werd gestoken.
Wat een heftig verhaal. Het is een boek over verlies, rouw, zelfverminking en zelfdoding. Maar ook over vriendschap, familie en hoop. Het is boek is heel rechtuit en windt nergens doekjes rond. Dit vond ik wel echt heel intens en ik moest het af en toe eventjes neerleggen.
Verder vind ik het heel sterk van de auteur hoe ze zo een gevoelig onderwerp heeft aangepakt. Het boek gaat over twee 16-jarige meisjes, waardoor ik me soms ergerde aan het gedrag van de personages. Sommige situaties in het boek waren heel serieus en volwassen, maar bij sommige kleinere gebeurtenissen vond ik ze redelijk puberaal. Maar dat paste natuurlijk wel bij het verhaal en maakte de personages geloofwaardiger.
Het boek leest enorm vlot, je vliegt er echt doorheen. Je leeft enorm mee met beide personages die elk met hun moeilijkheden en geheimen zitten. Het boek wisselt ook van perspectief tussen beide personages waardoor het ook leuk is om bepaalde situaties vanuit beide perspectieven te lezen. Dit vond ik absoluut een meerwaarde!
Als dit onderwerp al wat dichter bij jou staat of je bent hier extra gevoelig aan: pas wel op. Het is best expliciet en heftig. Verder vind ik het wel belangrijk om van het onderwerp geen taboe te maken en kan ik zo een boeken enkel toejuichen!
Voor verdriet heeft niemand tijd / Monica Haak / ISBN: 9789463967280 / Uitgeverij: Hamley Books / Adviesprijs: €18,99

De cover van dit boek laat twee meiden zien die elkaar vast hebben. Het is een mooie zachte cover die me meteen aanspreekt.

In deze young adult maken we kennis met Liv en Emerald. Beide hebben ze het afgelopen jaar iets meegemaakt dat ervoor zorgt dat hun leven op zijn kop staat.
Op de eerste schooldag komen ze met elkaar in contact. En dan blijken ze bij natuurkunde ook nog partners te worden voor een project. Met kleine stapjes lijkt hun vriendschap geboren.

Ik heb me aan een enkel ding in dit verhaal gestoord. Bepaalde woorden zijn met een ander lettertype gedrukt. Dit vind ik jammer.

Wat me vooral op valt is de humor in dit verhaal. Het is een zwaar thema waarover geschreven wordt, maar door de ingebrachte humor voelt het veel minder zwaar.

Een leuke qoute wat ik uit het boek gehaald heb is de volgende, een waar ik me vroeger zeker menige keer in kon vinden.

Op dat laatste had ik geantwoord dat ik altijd nog met een boek in de bibliotheek kon gaan zitten, boeken brengen veel minder drama dan meiden van mijn leeftijd doen.

pagina 2
De meiden groeien naar elkaar toe en nemen elkaar tot een bepaalde hoogte in vertrouwen. Maar er blijft een weg van manipulatie in deze vriendschap. Al is dit van een kant. Het liegen en bedriegen om maar niet te laten zien wat ze doet om te rouwen.

Het zware thema die centraal staat in dit verhaal is de suicidale gedachtes die een van de hoofdpersonages heeft. Mooi weergegeven hoe zij denkt vind ik onderstaande qoute;

Een kleine glimlach. Ze is grappig, maar dat moet ik niet hebben. Ik wil geen vriendschap, ik wil geen binding met mensen.

pagina 13
Dit boek raad ik zeker aan om te lezen. Ondanks het zware thema, blijft het op een bepaalde manier luchtig. Mooi ook hoe je achterin het boek verwezen wordt naar bepaalde instanties als je met deze gedachtes rond loopt.

Heel mooi en open geschreven. Knap hoe je durft schrijven over moeilijke thema’s als zelfmoord en automutilatie. Rakend omdat je doet beseffen dat je niet alleen bent.

Personages:
We hebben in dit verhaal twee hoofdpersonages namelijk Liv en Emerald. Beide hebben veel meegemaakt en proberen dit nu te verwerken. Met de personages had ik even wat moeite, ik kon me nog niet goed identificeren met ze omdat ze jonger zijn dan mijzelf en daarom voelt het voor mij niet als een young adult gezien de leeftijd. De gebeurtenissen daarin tegen passen hier wel heel erg bij. Je merkt al gauw dat Liv verder is in het proces en daarom ook nuchterder is. Emerald laat aan iedereen zien hoe ver ze is maar is dit in werkelijkheid niet. Hun relatie is goed voor beide. Liv maakt naar mijn mening een mooie ontwikkeling door en is een goede vriendin, ze groeit in haar denken en in haar doen. Ze ontdekt gevoelens die er eerst niet waren, dit is een mooie ontwikkeling. Emerald daarin tegen is terughoudender. Haar ontwikkeling moet nog gebeuren en dat komt helaas niet aan bod in het verhaal zelf, daarom blijft ze voor mij op een bepaald punt hangen en dat is een diepe put, en komt daar vervolgens niet uit. Ik had graag willen lezen dat het goed met haar gaat nog even een 3 maanden later zou voor mij voldoende zijn geweest. Verder zijn het mooie personages en passen ze goed bij elkaar, ze hebben grote problemen en het is mooi dat die problemen worden geïntroduceerd in een boek via deze meisjes.

Het verhaal:
Het verhaal zelf is sterk opgebouwd en realistisch neergezet waardoor je het idee hebt dat deze meisjes bij je in de klas kunnen zitten. Dit maakt het een beter verhaal, juist omdat je, je kan inleven. Sommige dingen waren voorspelbaar maar dit maakte niet veel uit het plezier in het verhaal lezen ging er hierdoor niet af. De inleiding zelf vond ik niet heel bijzonder maar maakte wel gelijk duidelijk wat de verschillen waren tussen Liv en Emerald. De kern was beter, er gebeuren veel gebeurtenissen maar dit maakt dat je snel doorleest omdat je wilt weten hoe iets eindigt. Soms was het iets te veel voor mij, maar er was ook geen stukje dat ik dacht nou dit hoeft er niet in. Het einde was mooi. Maar zoals al eerder gezegd jammer dat je niet kan lezen hoe het met Emerald verder gaat, dit had nog wel een mooie toevoeging kunnen zijn.

De onderwerpen zijn heftig, maar wel heel belangrijk dat dit soort dingen worden besproken bij wijze van een boek. Ik heb altijd het idee dat dit soort onderwerpen niet aangeschreven mogen worden. Doe dit vooral want het helpt zoveel jongeren, en wat zit dit goed verwerkt in het verhaal. Je voelt wat het doet met mensen door het papier heen.

Schrijfstijl
Wat een groot voordeel was, is dat de schrijfstijl van Monica heel luchtig is en dat is prettig. En dat klinkt nu raar, maar met zoveel heftige onderwerpen is een luchtige schrijfstijl juist prettig. Het zijn fijne zinnen, en zeker geen moeilijke woorden. De gebeurtenissen worden op een bepaalde manier neergezet waardoor je het idee hebt dat je niet leest maar dat je ernaar kijkt, dit komt zeker door de beeldende stijl, die bij dit boek erg prettig was. De emoties zijn goed beschreven en het idee dat je in een achtbaan zit is zeker aanwezig. Complimenten voor dit schrijfwerk zeker voor een debuut.

Waardering:
Ik gaf dit boek * 4 van de 5 * sterren. Het is een sterk debuut, maar het minpuntje zat hem erin dat ik niet gelijk die connectie voelde met de personages en dat vond ik jammer. Verder was het een pracht verhaal met onderwerpen die vaker aangekaart moeten worden. Mijn complimenten.