Het is geen geheim dat ik zwaar fan ben van Luna van Roosen en ik haar boeken, toen zij debuteerde, met kop en schouders boven andere verhalen uit vond steken. Mijn enthousiasme was bijzonder groot, ik stond werkelijk versteld van haar talent.
Maar ze heeft gezelschap gekregen op de top! Het debuut van Emmelie Arents, Het hart van de adelaar, is weliswaar een heel ander verhaal, maar heeft exact hetzelfde effect op mij. Want wat een verhaal! Het heeft echt alles wat ik zoek in een goede fantasy. Meeslepend, prachtige symboliek, een fantastisch hoofdpersonage, magie, een goede verhaallijn, spanning en elementen waarvan het hart van fantasy liefhebbers sneller gaat kloppen.
Toen ik eenmaal begon werd ik per direct in de door haar geschapen wereld gezogen om er pas weer uit te komen toen ik de laatste bladzijde omsloeg. Want wegleggen? Dat is onmogelijk. Zelfs mijn zeer geliefde koffie was koud geworden, ik was hem straal vergeten.
Over het verhaal zelf: Joana wordt beschuldigd van het uitspreken van een hartbezwering over haar verloofde. Deze vorm van magie is ten strengste verboden door de koning. Het verhaal opent dan ook meteen met een knaller: Joana in haar cel, luisterend hoe haar verloofde gemarteld wordt. Hierdoor ontstaat meteen nieuwsgierigheid, want wat is er gebeurd voorafgaand aan deze opsluiting en uiteindelijke executie?
De koning heeft echter andere plannen dan Joana haar hoofd op het hakblok. Een groepering, de Adelaars, rebelleert tegen zijn regime en daarbij schuwen zij niets. Onder hen zitten meerdere bezweerders waardoor de koning zijn eigen leger bezweerders aan het samenstellen is. Joana wordt opgeleid om de Adelaars tegen te houden, maar daardoor komt haar eigen gevoel en motivatie in de knel. Door gebeurtenissen in het verleden gaat haar trouw eerder uit naar de rebellen. Het is dan ook een constante strijd in haar haarzelf aan wie ze trouw moet zijn, zonder zichzelf te verliezen.
De kracht van Emmelie is haar enorme enthousiasme en vermogen tot doordachte verhalen in elkaar te zetten. De passie voor fantasy én uiteraard dit verhaal spat van de pagina’s af. Geen moment doet het onrealistisch aan. Het is duidelijk dat de auteur over alle facetten heeft nagedacht en over de gave van het vertellen beschikt. De opbouw is gedoseerd en de spanning wordt steeds een beetje meer opgevoerd. Bepaalde gebeurtenissen zie je beslist aankomen, bij andere zet ze je eerst op het verkeerde been.
Wat wel opvalt is dat dit verhaal met gemak uit meerdere delen had kunnen bestaan. Toch is het goed dat ze dit niet gedaan heeft. Want ondanks af en toe grote sprongen in de tijd, is het geheel zeer goed uitgewerkt, zijn de karakters weergaloos uitgediept en gaat het geenszins te snel of afgeraffeld. Integendeel. Door deze sprongen is de vaart hoog en is het wel zo fijn dat je na het lezen van de plot niet hoeft te piekeren hoe dit ooit af gaat lopen. Maar dat de auteur het in zich heeft om meerdere delen van een verhaal te schrijven, is absoluut een ding dat zeker is.
Al met al is Het hart van de adelaar een debuut dat wat mij betreft meteen naar de top mag. Als dit nog maar het begin is, is het mij duidelijk dat Emmelie, als zij nog verder groeit als auteur, nooit meer moet stoppen met schrijven. Haar vertelwijze laat duidelijk zien dat zij hiervoor in de wieg is gelegd. En dat ze wat te vertellen heeft is een ding dat zeker is! Haar schrijfstijl voert je mee en leest zo dusdanig prettig dat de wereld om je heen vervaagt. Filmisch wil ik het niet noemen, al komt dat wel het meest in de buurt. Het is namelijk veel meer dan dat. Haar woorden zijn bijna magisch van zichzelf en ze zijn dan ook betoverend mooi verstrengeld tot dit prachtige debuut en avontuur. Een absolute aanrader!