Blog

Door Bram Baptist Tja, wat was het voor een schooljaar? Ik zou het misschien kunnen omschrijven als de Zwitserse Alpen. Een schooljaar met sterke pieken en dalen, met soms ijskoude momenten. In tegenstelling tot een bergketen, moesten we meebewegen met de ontwikkelingen, flexibel zijn, zoals dat heet. Ik ben docent geschiedenis op een middelbare school in Nederland. We begonnen hoopvol na de zomervakantie. Met zo’n dertig scholieren in een lokaal, was het erg gezellig. Er leek weinig aan de hand. Ik probeerde zoals gebruikelijk zo snel mogelijk alle namen te leren, zat bovenop de schoolregels en gaf vol passie uitleg over de geschiedenis. De cijfers waren niet slecht en iedereen was tevreden. Alles gaat dicht Na de herfstvakantie steeg het aantal besmettingen en af en toe werd een klas naar huis gestuurd bij een positieve testuitslag. Geen probleem, ik klapte mijn laptop open en ging digitaal. Een enkele leerling deed zijn camera aan, de rest bleef donker. Na een korte uitleg, zette ik ze aan het werk. Ik had geen idee of ze de opdrachten maakten, maar je probeert wat. Half december ging ineens alles dicht. Het aantal besmettingen liep de spuigaten uit en er ontstonden problemen op de IC’s.… Lees verder »Wat een Schooljaar

Door Anne van Meij Hoe combineer je schrijven met een gezin? Als thuisblijfmama, iemand die dus de hele tijd thuiszit om de kinderen te entertainen, heb je zeeën van tijd die je kunt spenderen aan je hobby’s en andere liefhebberijen. Het huishouden is zo gedaan, en in hun eerste jaar slapen die kleintjes toch het grootste gedeelte van de dag, daarna komt de peuterspeelzaal in zicht en na drie of vier keer knipperen gaan ze naar de basisschool. Het hele huis ligt vol met het mooiste speelgoed waarmee ze uren zoet zijn, en anders is er altijd nog wel een educatief filmpje te vinden op een van de vele schermpjes die een modern huishouden rijk is. Kortom: mama zijn is de ideale situatie om het beroep schrijver uit te buiten. Ik heb overigens die trein ergens gemist want na mijn bevalling was de structuur die zo fijn beschreven wordt in al die mama-to-be-brochures, hier totaal niet aan de orde. Maar dat terzijde. En voor wie de lockdown heeft meegemaakt in de gelukkige combinatie thuiswerken en kinderen, weet nu waarschijnlijk wel uit ervaring dat thuiswerken + kinderen het recept is voor een flinke partij stampvoeten, huilen en gillend op de vloer… Lees verder »Sneeuwpoppen en zomer.

door Sophia Drenth Fan van iemand zijn, ik vind dat altijd een beetje awkward. Tegelijkertijd is het leuk om te staan blozen als een tiener wanneer je het geluk heb om degene te ontmoeten die je bewondert. Aan de andere kant is er altijd het risico dat zo’n ontmoeting enorm tegenvalt, waardoor er nóg meer druk op zo’n moment komt te liggen. Ik herhaal: awkward! Jaren geleden pakten de grote uitgevers nog wel eens uit. Dan werd een beroemde schrijver overgevlogen als special guest op Elfia (Europa’s grootste kostuumevenement). Meestal was er dan ook een dag gereserveerd voor het afnemen van interviews. Die interviews vonden plaats in een gerenommeerd hotel aan de Herengracht in Amsterdam. Poepiechic allemaal. Omdat ik jarenlang actief ben geweest voor Holland SF (tegenwoordig HSF, het tijdschrift van het NCSF), heb ik daardoor een paar van mijn favoriete schrijvers kunnen interviewen. Met uitpuilende fietstassen vol boeken om te laten signeren en knikkende knieën langs de grachten fietsen, het blijven bijzondere herinneringen. De meester Eén schrijver is mij in het bijzonder bijgebleven. Ik was ruime tijd fan van zijn werk, maar dat hem ontmoeten zo’n grote impact op me zou hebben, had ik niet durven dromen. Clive Barker… Lees verder »Waarom ik de grootmeester van de horror tot in de dood zou volgen

Door Kaat de Kock Als jonge tieners verslonden mijn zus en ik romannetjes van de Boeketreeks. Je weet wel, van de liefdesromannetjes die je voor weinig geld kon kopen in de krantenwinkel en voor géén geld op de rommelmarkt. Waarom we die zo graag lazen? Geen idee. Ik denk dat het een combinatie was van hoe weinig moeite je moest doen en de (achteraf gezien totaal onrealistische) grafische seksscènes, iets wat ik in de jeugdboeken in de bib uiteraard niet terugvonden, en feelgoodromans, die bestonden toen nog niet (ja, zo oud ben ik intussen). ‘Weet je wat, zo’n romannetje schrijven, dat kan ik ook’, zei ik op een dag, toen ik een jaar of twintig was, tegen mijn zus. ‘Yeah right, bewijs het’, zei ze smalend. Veertien dagen later legde ik een berg papier voor haar neer, volgetypt op mijn elektrische typmachine (ja, zo oud dus). Nog een paar dagen later moest ze toegeven dat ik gelijk had. Ik had een volwaardige liefdesroman geschreven. En verbijsterend genoeg was daarmee de kous af. Ik had een leuk trucje gedaan, maar besefte niet dat het best een skill was, om zoiets te kunnen schrijven en dan nog in korte tijd. Want het… Lees verder »Hoe ik helemaal per ongeluk begon te schrijven

door Ina de Man Ook al schrijf ik al mijn hele leven – nu ja, sinds de lagere school – , heb ik me pas ergens rond 2014 toegelegd op het echte schrijfwerk. Hoewel ik de proto-versie van mijn eerste jeugdboek Ravenburcht zo’n dertig jaar geleden begonnen ben op vakantie in Frankrijk, schreef ik toch vooral thuis. Aan mijn bureau. In deze tijden van automatisering lijkt dat ook de meest logische plaats maar gewoonlijk werkt zo’n bureau of kantoor niet echt inspirerend. De eerste keer De eerste keer dat ik merkte dat schrijven op een andere plaats dan thuis inspirerend kan zijn, was toen ik voor mijn werk een week in San Francisco was. In het zakendistrict val je echt over de koffiehuisjes, merken als Starbucks, Cosco, Craftsman and Wolves, Philz Coffee, Illy en anderen staan zij aan zij. Al op de eerste dag merkte ik dat velen ervan bevolkt werden door mensen die daar gewoon met hun laptop aan het werk waren. Het geroezemoes van de gesprekken en de geluiden van de straat leken hen niet te storen, dus op een avond nam ik mijn laptop en trok naar John’s Grill, een gezellig eethuisje waar naar verluid Dashiell Hammett… Lees verder »Weg van je vertrouwde bureau

Anne van Meij Een jaar geleden werd dat liedje hier grijsgedraaid. We zaten net een paar weken in de lockdown, deden enthousiast de knutselwerkjes die we via een speciale app lieten zien aan de juf, terwijl op de achtergrond Elly en Rikkert zongen over een klein ezeltje, een steen voor een graf, en een lente die weer kwam. Net als dat we hoopte dat het normale leven dat we kenden van voor de lockdown weer terug zou komen. Weer. De schrijvers onder ons weten hoe lastig het woordje ‘weer’ is, en waar je vooral in het begin van je schrijfcarrière op wordt gewezen als een van de vulwoordjes waar je wel zonder kan. Negen van de tien keer past het ook helemaal niet in de context. Neem bijvoorbeeld de zin ‘ik pakte het boek op en legde het weer neer’. Dat klinkt logisch omdat je het boek weer op z’n plek legt waar het al eerder lag, maar als je het boek niet eerder ook hebt neergelegd slaat dat woordje ‘weer’ in deze zin nergens op. Het suggereert immers dat het de handeling van het neerleggen is die je nog een keer doet. Jaja, taal is net zo ingewikkeld als het… Lees verder »Weet je dat de lente komt?

Door Barbara De Smedt Wat is Writer’s Block? Is writer’s block het onvermogen om te schrijven? I don’t think so. Dat zou betekenen dat je geen boodschappenlijstje meer uit je vingers gewrongen krijgt, noch een ‘caption’ bij je laatste nieuwe Instagram foto. Of, dat je, god beware, geen ‘ik hou van jou’ meer aan je partner kan appen. Of een ‘Ga jij nog even om brood?’, wat misschien frequenter voorvalt. Goed. Je kan dus wel schrijven, er zijn geen fysieke problemen die dat beperken. Wat is dan het probleem? Dit is wat Wikipedia zegt:  Writer’s block is een aandoening, voornamelijk geassocieerd met schrijven, waarbij een auteur niet in staat is om nieuw werk te produceren of een creatieve vertraging ervaart. Deze creatieve stagnatie is niet het gevolg van gebrek aan inzet of schrijfvaardigheid. De aandoening varieert van moeite om originele ideeën te bedenken tot het jarenlang niet kunnen produceren van een werk. Writer’s block wordt niet alleen gemeten aan de tijd die verstrijkt zonder te schrijven. Het wordt gemeten aan de tijd die voorbijgaat zonder productiviteit in de taak die voor handen is. Oftewel, kort samengevat: je krijgt geen letter geschreven van het project dat voor je ligt, hoewel je bulkt van… Lees verder »Writer’s block maar niet echt

Door Pen Stewart Een eerste blogje voor op de Hamley Books-website. Laat me er maar meteen knallend invliegen, dacht ik. Laten we het maar eens hebben over hoe goed ik 2020 doorkwam, en die vreselijke lockdown en heel dat Corona-gedoe. Algauw sloeg de twijfel toe over hoe ik dat moest aanpakken. Tja, wat moest ik daarover gaan vertellen? Het ging eigenlijk goed. Ik schreef een nieuw boek. Twee zelfs! En ik mocht deel gaan uitmaken van deze fantastische  uitgeverij. Dat gebeurde allemaal in 2020, en het was goed! Meer nog: het waren grote stappen vooruit, en ik ben er immens dankbaar voor. Echter, zoals voor iedereen, zat er ook voor mij een zwarte keerzijde aan 2020. En als we het hebben over hoe iemand het vorige jaar is doorgekomen, dan gaat het eigenlijk hierover: wat is de balans? Balans Wegen de goede dingen die jou overkwamen op tegen de slechte dingen? Het probleem is, dat dit voor steeds meer mensen niet meer zo is. Toen de lockdown inging, gebeurde dat twee dagen voordat ik naar de tentoonstelling van Van Eyck kon gaan, in het museum voor schone kunsten in Gent. Maanden tevoren had ik mijn ticket geboekt. Nu ben ik… Lees verder »Hoe ik 2020 doorkwam: de moeilijkste evenwichtsoefening van de afgelopen twintig jaar.

Door Lies Vervloet 17 februari. Dat was dit jaar de dag dat ik de lente voelde weerkeren. Het begon al meteen toen ik wakker werd. Want: het was al licht (tip 1), de vogeltjes floten (tip 2) en het was niet koud meer (tip 3). Enthousiast rolde ik richting bubbelgenoot.‘Het is lente!’ riep ik. ‘Voel je het?’‘Nee,’ kraakte hij. Waarmee hij eigenlijk bedoelde: Ik slaap nog – Wat ben je in hemelsnaam aan het doen!? (mijn liefste bubbelhubby is geen ochtendmens) Maar toen dus. Lente. De hele dag door bleef ik het voelen. Er zat een zekere lichtheid in de lucht, een vrolijkheid die zo eigen is aan het seizoen. Zelfs de tulp die sinds Valentijn onze tafel sierde, deed opeens extra haar best om open te bloeien. Voor wie het nog niet zeker wist – ja, ik ben dol op lente. Op de geur van natgeregende aarde. Op wild woekerend onkruid. Op die eerste dag dat je je jas niet meer aan hoeft of – beter nog – die akelig witte benen weer eens het zonlicht in kan nemen. Op buiten eten en glaasjes koele rosé. Heerlijk. En laten we wel wezen, corona doet de lente des te harder… Lees verder »Lentekriebels

Release Vandaag wordt Petra’s nieuwste uit de reeks Overstekers gereleased. Vijf jaar nadat Mirabel uit de magische wereld Aeterna is overgestoken heeft ze in de mensenwereld haar plekje gevonden. Als bemiddelaar voor andere Overstekers – wezens als faunen, waternimfen en ifrieten – sust ze conflicten waarbij hun bestaan aan het licht zou kunnen komen. Wanneer een van de Portalen op de mensenwereld wordt vernietigd heeft Mirabel geen andere keuze: ze moet terugkeren naar Aeterna om te achterhalen wat er gebeurd is. Aan het hof blijkt dat de verzegeling van het achtste Portaal scheuren vertoont, waardoor een nieuwe oorlog met de daimonen dreigt. De Koningin weigert echter in te grijpen en heeft zich uit de troonzaal teruggetrokken… Is Mirabels bemiddelaarstalent genoeg of moet ze een beroep doen op de gave die ze nooit had mogen aanvaarden? Koninklijke magie is de spannende ontknoping van de urban fantasy-reeks Overstekers. Wil je graag een gesigneerd exemplaar? Kijk dan zeker in onze shop, want misschien wil je ook wel een leuke sleeve of een beanie om je hoofd warm te houden tijdens het lezen.

Een paar weken geleden werd ‘Het woord van het jaar’ gekozen. Anderhalvemetersamenleving, is het woord van 2020, op de voet gevolgd door fabeltjesfuik en viruswappie.  Geen van deze woorden heeft een positieve lading. Een samenleving op anderhalve meter is niet iets waar veel mensen gelukkig van worden en ook een fuik vol fabeltjes lijkt me niet de plek waar het aangenaam vertoeven is. Mensen zal ik niet snel viruswappie noemen, als ik ze ook schat, liefje of beertje als koosnaam kan geven.  Voor mij dekken deze woorden ook helemaal niet de lading van 2020.  Natuurlijk, ik heb mijn mening en mijn gedachtes, sta niet achter elke besluit dat genomen wordt maar word door mijn werk in de zorg ook met mijn neus op de feiten gedrukt. Ook ik heb collega’s ziek zien worden en zelfs zien overlijden. Zelf ben ik ziek geworden en heb nog lang restschade van het virus gehad en mijn longen zijn niet meer volledig herstelt.  Dat is een zorg die soms door mijn hoofd speelt. Maar het is geen verhaal dat ik graag en veelvuldig deel. Het past niet bij mij, omkijken. Net zomin als dat ik iemand ben die kijkt naar wat niet kan.  Ik kan nog… Lees verder »Oh, wat een jaar

Vond u het ook zo’n vreemd jaar? Ik alvast wel! Ik zag dit jaar ongelofelijke dingen, zowel in positieve als negatieve zin. Voor mij is 2020 een jaar dat ik niet snel zal vergeten. Het begon in het voorjaar. Plots waren de woorden Corona en Covid19 niet meer van het scherm te branden. Het nieuwe virus, waar we eind 2019 voor het eerst van hoorden, leek uit China te komen. En hoe is een mens dan? “Ach, het zal wel niet tot hier komen, wij hebben toch ook niet veel last gehad van de vogelgriep?’ Mis poes, op 13 maart ging België op slot. Nog niet helemaal, maar de maatregelen om die nieuwe vorm van een verkoudheidsvirus in de dijken waren iets wat we nog nooit hadden gezien. Wie kon moest van thuis werken. Kinderen bleven thuis van school en werden geacht de lessen te volgen via de computer. Niet-essentiële winkels gingen op slot en voor het eerst zag ik in mijn lokale supermarkt mensen naar buiten gaan met karrenvrachten vol pastasaus en toiletpapier. Ik heb nooit helemaal begrepen waarom je in een crisis een jaarvoorraad toiletpapier in je kast moet hebben, maar het was blijkbaar een ding. Het tweede… Lees verder »Een vreemd jaar

Wat een zalig seizoen is dit toch: herfst! Heb jij je pompoenen en herfstbladeren al in huis gehaald? Ik anders wel! In deze blog vertel ik over mijn eerste echte Halloween ervaring in Engeland! Wie ben ik?Ik ben Lotte, je weet wel, die té enthousiaste auteur met de oude ziel. Ik ben student vormgever en heb een eigen bedrijf: Designs by Lotte. Ik ben verslaafd aan alles wat met de Titanic te maken heeft, vintage spullen en geschiedenis. Ik ben een hopeloze romanticus en kan genieten van knusse ruimtes en daar vervolgens helemaal in verdrinken. Mijn Hamley debuut Unsinkable komt uit op 14 april 2021! Fun fact: de release datum is op dezelfde datum dat de Titanic de ijsberg raakte. Nou, echt een FUN fact is dat niet, maar we hebben deze datum bewust gekozen om een extra feel te krijgen bij de release. Hamleyween Maar goed, we naderen Halloween en ik heb de eer gekregen een blog hierover te schrijven! Het leek me leuk een stukje ervaring neer te pennen over mijn tijd in Engeland, toen ik daar werkte als Au Pair (nanny). Dit was van september 2016 tot en met maart 2017. Ik trok in bij een gezin,… Lees verder »Spooky season!