fbpx
Ga naar de inhoud

Blog

Wat is Booktok?

In de afgelopen jaren is er een nieuwe trend ontstaan in de boekenwereld genaamd BookTok. BookTok is een community van boekliefhebbers op TikTok die video’s maken over boeken die ze hebben gelezen, aanbevelingen geven en leeslijsten delen. BookTok is ontstaan in de zomer van 2020, toen TikTok-gebruikers zich begonnen te organiseren rond het delen van hun liefde voor boeken. Het begon als een kleine groep van boekliefhebbers die elkaar volgden en video’s maakten over de boeken die ze aan het lezen waren. Al snel verspreidde het zich over de hele wereld en nu is BookTok uitgegroeid tot een community van miljoenen mensen. BookTok-video’s kunnen variëren van eenvoudige aanbevelingen tot diepgaande analyse van personages en verhaallijnen. Sommige video’s bevatten ook discussies over boekenclubs, recensies van boeken en zelfs leestips van auteurs zelf. Een van de grootste voordelen van BookTok is dat het een toegankelijke manier is om aanbevelingen te krijgen voor nieuwe boeken. Gebruikers kunnen snel door video’s scrollen en aanbevelingen vinden die passen bij hun interesses. BookTok heeft ook geholpen om diverse boeken en auteurs meer aandacht te geven, vooral in genres die traditioneel minder aandacht krijgen. BookTok heeft ook geleid tot enkele interessante ontwikkelingen in de boekenwereld. Sommige boeken… Lees verder »Wat is Booktok?

Welke YA genres bestaan er?

Young Adult (YA) is een genre dat zich richt op de leeftijdsgroep van adolescenten tussen de 12 en 18 jaar. Binnen dit genre zijn er verschillende subgenres die elk hun eigen thema’s en stijlen hebben. In deze blog zullen we de meest voorkomende YA-genres bespreken en wat ze zo uniek maakt. Hedendaagse fictie: Dit genre richt zich op het hedendaagse leven van jongvolwassenen, met thema’s zoals vriendschap, liefde, familie, school en volwassen worden. Het is vaak gericht op het beschrijven van de problemen die tieners in hun dagelijkse leven tegenkomen en hoe ze hiermee omgaan. Hedendaagse fictie biedt lezers een kans om zich te identificeren met de personages en hun problemen. 2. Dystopie: Dystopische YA richt zich op een post-apocalyptische wereld waarin de samenleving onderdrukkend is en de protagonist vaak vecht tegen het systeem om de wereld te veranderen. Dit genre biedt vaak een kritische blik op de huidige samenleving en is gericht op het verkennen van sociale en politieke kwesties. 3. Fantasy: Fantasy-YA omvat magie, mythische wezens en alternatieve werelden, en richt zich vaak op thema’s zoals heldenmoed en lotsbestemming. Dit genre biedt lezers de kans om te ontsnappen aan de werkelijkheid en zich te verdiepen in een wereld… Lees verder »Welke YA genres bestaan er?

Wat is YA?

Young Adult (YA) is een literair genre dat zich richt op adolescenten en jongvolwassenen, meestal tussen de leeftijd van 12 en 18 jaar. Het is een snelgroeiend genre met veel verschillende subgenres, waaronder romantiek, sciencefiction, fantasy, mysterie, avontuur en horror. Het genre richt zich op de uitdagingen en ervaringen van jongvolwassenen en hun zoektocht naar identiteit, waarbij de verhaallijnen vaak een coming-of-age-element bevatten. YA-boeken hebben vaak sterke, complexe personages die door een reeks uitdagende situaties heen moeten navigeren en persoonlijke groei doormaken. Een van de belangrijkste kenmerken van YA-boeken is dat ze toegankelijk zijn voor lezers van alle leeftijden, inclusief volwassenen. Hoewel de verhalen zijn gericht op jongere lezers, bevatten ze vaak thema’s en onderwerpen die relevant zijn voor iedereen, zoals vriendschap, familie, liefde, en maatschappelijke kwesties. Een ander kenmerk van YA is de diversiteit van de personages en thema’s. YA-boeken bevatten vaak een diverse cast van personages die verschillende achtergronden, culturen, etniciteiten en seksuele geaardheden hebben. Dit helpt om een inclusieve en representatieve ruimte te creëren voor jonge lezers om zichzelf in de verhalen te zien en zichzelf te kunnen identificeren met de personages. Het succes van YA is deels te danken aan de groei van sociale media, waarbij… Lees verder »Wat is YA?

Schrijftips voor beginners

Als je begint met schrijven kan het een overweldigende taak lijken, maar met de juiste aanpak kom je al heel ver! Hier zijn enkele tips voor beginners om te beginnen met schrijven en hun vaardigheden te verbeteren: Schrijf regelmatig Oefening baart kunst, en dat geldt ook voor schrijven. Plan elke dag wat tijd in om te schrijven, zelfs als het maar een paar minuten is. Door consistent te schrijven, zul je merken dat je vaardigheden en je creativiteit verbeteren. 2. Lees veel Lezen is essentieel voor elke schrijver. Het helpt je om te leren van andere schrijvers en om je eigen schrijfstijl te ontwikkelen. Lees boeken in verschillende genres en analyseer wat je aanspreekt en waarom. 3. Stel doelen Stel realistische doelen voor jezelf. Begin met kleine doelen, zoals het schrijven van een kort verhaal of een blogpost, en werk toe naar grotere doelen, zoals het schrijven van een roman. Door jezelf doelen te stellen, kun je gefocust blijven en gemotiveerd worden om te blijven schrijven. 4. Houd het simpel Probeer niet te ingewikkeld te schrijven. Houd je zinnen en paragrafen kort en duidelijk. Gebruik geen moeilijke woorden en vermijd jargon. Door het simpel te houden, zorg je ervoor dat… Lees verder »Schrijftips voor beginners

Hoe stuur ik mijn manuscript naar een uitgever?

Het is een spannend moment als je klaar bent met het schrijven van je manuscript en het klaar is om naar een uitgever gestuurd te worden. Maar het kan ook een overweldigend proces zijn als je niet weet waar te beginnen. Hier zijn enkele tips om je te helpen bij het sturen van je manuscript naar een uitgever: 1. Onderzoek uitgevers Voordat je je manuscript verstuurt, is het belangrijk om onderzoek te doen naar uitgevers. Zoek uitgevers die in jouw genre publiceren en maak een lijst van uitgevers die je aanspreken. Kijk naar hun inzendingenbeleid, richtlijnen en eerdere publicaties om te bepalen of ze geschikt zijn voor jouw werk. 2. Lees de richtlijnen Voordat je je manuscript verstuurt, moet je de richtlijnen van de uitgever lezen en volgen. Dit kan variëren van het aantal pagina’s dat moet worden ingediend tot het soort formaat dat moet worden gebruikt. Het negeren van deze richtlijnen kan je inzending diskwalificeren voordat deze zelfs maar wordt overwogen. 3. Maak een professionele presentatie Je manuscript is het belangrijkste onderdeel van je inzending, maar een professionele presentatie kan het verschil maken tussen een inzending die wordt gelezen en een die wordt genegeerd. Zorg ervoor dat je manuscript… Lees verder »Hoe stuur ik mijn manuscript naar een uitgever?

Hoe schrijf ik een boek?

Het schrijven van een boek kan een spannende en uitdagende ervaring zijn. Of je nu een fictie- of non-fictieboek schrijft, het proces kan vaak ontmoedigend aanvoelen. Hier zijn enkele tips die je kunnen helpen bij het schrijven van een boek: Definieer je doelgroep Voordat je begint met schrijven, is het belangrijk om te weten wie je doelgroep is. Op welke lezers richt je je? Wat zijn hun interesses? Wat willen ze lezen? Door een duidelijk beeld te hebben van je lezers, kun je beter schrijven met hun behoeften en verwachtingen in gedachten. 2. Maak een planning Voordat je begint te schrijven, is het handig om een planning te maken. Dit kan je helpen bij het organiseren van je ideeën en het bepalen van een tijdlijn voor het schrijven van je boek. Overweeg hoeveel tijd je nodig hebt voor elk hoofdstuk of sectie en stel jezelf een realistisch doel voor het voltooien van je boek. 3. Schrijf regelmatig Door regelmatig te schrijven, blijf je in de flow van het schrijfproces. Je hoeft niet per se een hele pagina of een heel hoofdstuk te schrijven, maar door regelmatig te schrijven blijf je je gedachten op papier zetten en kun je gemakkelijker terugkeren… Lees verder »Hoe schrijf ik een boek?

Wat een Schooljaar

Door Bram Baptist Tja, wat was het voor een schooljaar? Ik zou het misschien kunnen omschrijven als de Zwitserse Alpen. Een schooljaar met sterke pieken en dalen, met soms ijskoude momenten. In tegenstelling tot een bergketen, moesten we meebewegen met de ontwikkelingen, flexibel zijn, zoals dat heet. Ik ben docent geschiedenis op een middelbare school in Nederland. We begonnen hoopvol na de zomervakantie. Met zo’n dertig scholieren in een lokaal, was het erg gezellig. Er leek weinig aan de hand. Ik probeerde zoals gebruikelijk zo snel mogelijk alle namen te leren, zat bovenop de schoolregels en gaf vol passie uitleg over de geschiedenis. De cijfers waren niet slecht en iedereen was tevreden. Alles gaat dicht Na de herfstvakantie steeg het aantal besmettingen en af en toe werd een klas naar huis gestuurd bij een positieve testuitslag. Geen probleem, ik klapte mijn laptop open en ging digitaal. Een enkele leerling deed zijn camera aan, de rest bleef donker. Na een korte uitleg, zette ik ze aan het werk. Ik had geen idee of ze de opdrachten maakten, maar je probeert wat. Half december ging ineens alles dicht. Het aantal besmettingen liep de spuigaten uit en er ontstonden problemen op de IC’s.… Lees verder »Wat een Schooljaar

Sneeuwpoppen en zomer.

Door Anne van Meij Hoe combineer je schrijven met een gezin? Als thuisblijfmama, iemand die dus de hele tijd thuiszit om de kinderen te entertainen, heb je zeeën van tijd die je kunt spenderen aan je hobby’s en andere liefhebberijen. Het huishouden is zo gedaan, en in hun eerste jaar slapen die kleintjes toch het grootste gedeelte van de dag, daarna komt de peuterspeelzaal in zicht en na drie of vier keer knipperen gaan ze naar de basisschool. Het hele huis ligt vol met het mooiste speelgoed waarmee ze uren zoet zijn, en anders is er altijd nog wel een educatief filmpje te vinden op een van de vele schermpjes die een modern huishouden rijk is. Kortom: mama zijn is de ideale situatie om het beroep schrijver uit te buiten. Ik heb overigens die trein ergens gemist want na mijn bevalling was de structuur die zo fijn beschreven wordt in al die mama-to-be-brochures, hier totaal niet aan de orde. Maar dat terzijde. En voor wie de lockdown heeft meegemaakt in de gelukkige combinatie thuiswerken en kinderen, weet nu waarschijnlijk wel uit ervaring dat thuiswerken + kinderen het recept is voor een flinke partij stampvoeten, huilen en gillend op de vloer… Lees verder »Sneeuwpoppen en zomer.

Waarom ik de grootmeester van de horror tot in de dood zou volgen

door Sophia Drenth Fan van iemand zijn, ik vind dat altijd een beetje awkward. Tegelijkertijd is het leuk om te staan blozen als een tiener wanneer je het geluk heb om degene te ontmoeten die je bewondert. Aan de andere kant is er altijd het risico dat zo’n ontmoeting enorm tegenvalt, waardoor er nóg meer druk op zo’n moment komt te liggen. Ik herhaal: awkward! Jaren geleden pakten de grote uitgevers nog wel eens uit. Dan werd een beroemde schrijver overgevlogen als special guest op Elfia (Europa’s grootste kostuumevenement). Meestal was er dan ook een dag gereserveerd voor het afnemen van interviews. Die interviews vonden plaats in een gerenommeerd hotel aan de Herengracht in Amsterdam. Poepiechic allemaal. Omdat ik jarenlang actief ben geweest voor Holland SF (tegenwoordig HSF, het tijdschrift van het NCSF), heb ik daardoor een paar van mijn favoriete schrijvers kunnen interviewen. Met uitpuilende fietstassen vol boeken om te laten signeren en knikkende knieën langs de grachten fietsen, het blijven bijzondere herinneringen. De meester Eén schrijver is mij in het bijzonder bijgebleven. Ik was ruime tijd fan van zijn werk, maar dat hem ontmoeten zo’n grote impact op me zou hebben, had ik niet durven dromen. Clive Barker… Lees verder »Waarom ik de grootmeester van de horror tot in de dood zou volgen

Hoe ik helemaal per ongeluk begon te schrijven

Door Kaat de Kock Als jonge tieners verslonden mijn zus en ik romannetjes van de Boeketreeks. Je weet wel, van de liefdesromannetjes die je voor weinig geld kon kopen in de krantenwinkel en voor géén geld op de rommelmarkt. Waarom we die zo graag lazen? Geen idee. Ik denk dat het een combinatie was van hoe weinig moeite je moest doen en de (achteraf gezien totaal onrealistische) grafische seksscènes, iets wat ik in de jeugdboeken in de bib uiteraard niet terugvonden, en feelgoodromans, die bestonden toen nog niet (ja, zo oud ben ik intussen). ‘Weet je wat, zo’n romannetje schrijven, dat kan ik ook’, zei ik op een dag, toen ik een jaar of twintig was, tegen mijn zus. ‘Yeah right, bewijs het’, zei ze smalend. Veertien dagen later legde ik een berg papier voor haar neer, volgetypt op mijn elektrische typmachine (ja, zo oud dus). Nog een paar dagen later moest ze toegeven dat ik gelijk had. Ik had een volwaardige liefdesroman geschreven. En verbijsterend genoeg was daarmee de kous af. Ik had een leuk trucje gedaan, maar besefte niet dat het best een skill was, om zoiets te kunnen schrijven en dan nog in korte tijd. Want het… Lees verder »Hoe ik helemaal per ongeluk begon te schrijven

Weg van je vertrouwde bureau

door Ina de Man Ook al schrijf ik al mijn hele leven – nu ja, sinds de lagere school – , heb ik me pas ergens rond 2014 toegelegd op het echte schrijfwerk. Hoewel ik de proto-versie van mijn eerste jeugdboek Ravenburcht zo’n dertig jaar geleden begonnen ben op vakantie in Frankrijk, schreef ik toch vooral thuis. Aan mijn bureau. In deze tijden van automatisering lijkt dat ook de meest logische plaats maar gewoonlijk werkt zo’n bureau of kantoor niet echt inspirerend. De eerste keer De eerste keer dat ik merkte dat schrijven op een andere plaats dan thuis inspirerend kan zijn, was toen ik voor mijn werk een week in San Francisco was. In het zakendistrict val je echt over de koffiehuisjes, merken als Starbucks, Cosco, Craftsman and Wolves, Philz Coffee, Illy en anderen staan zij aan zij. Al op de eerste dag merkte ik dat velen ervan bevolkt werden door mensen die daar gewoon met hun laptop aan het werk waren. Het geroezemoes van de gesprekken en de geluiden van de straat leken hen niet te storen, dus op een avond nam ik mijn laptop en trok naar John’s Grill, een gezellig eethuisje waar naar verluid Dashiell Hammett… Lees verder »Weg van je vertrouwde bureau

Weet je dat de lente komt?

Anne van Meij Een jaar geleden werd dat liedje hier grijsgedraaid. We zaten net een paar weken in de lockdown, deden enthousiast de knutselwerkjes die we via een speciale app lieten zien aan de juf, terwijl op de achtergrond Elly en Rikkert zongen over een klein ezeltje, een steen voor een graf, en een lente die weer kwam. Net als dat we hoopte dat het normale leven dat we kenden van voor de lockdown weer terug zou komen. Weer. De schrijvers onder ons weten hoe lastig het woordje ‘weer’ is, en waar je vooral in het begin van je schrijfcarrière op wordt gewezen als een van de vulwoordjes waar je wel zonder kan. Negen van de tien keer past het ook helemaal niet in de context. Neem bijvoorbeeld de zin ‘ik pakte het boek op en legde het weer neer’. Dat klinkt logisch omdat je het boek weer op z’n plek legt waar het al eerder lag, maar als je het boek niet eerder ook hebt neergelegd slaat dat woordje ‘weer’ in deze zin nergens op. Het suggereert immers dat het de handeling van het neerleggen is die je nog een keer doet. Jaja, taal is net zo ingewikkeld als het… Lees verder »Weet je dat de lente komt?

Writer’s block maar niet echt

Door Barbara De Smedt Wat is Writer’s Block? Is writer’s block het onvermogen om te schrijven? I don’t think so. Dat zou betekenen dat je geen boodschappenlijstje meer uit je vingers gewrongen krijgt, noch een ‘caption’ bij je laatste nieuwe Instagram foto. Of, dat je, god beware, geen ‘ik hou van jou’ meer aan je partner kan appen. Of een ‘Ga jij nog even om brood?’, wat misschien frequenter voorvalt. Goed. Je kan dus wel schrijven, er zijn geen fysieke problemen die dat beperken. Wat is dan het probleem? Dit is wat Wikipedia zegt:  Writer’s block is een aandoening, voornamelijk geassocieerd met schrijven, waarbij een auteur niet in staat is om nieuw werk te produceren of een creatieve vertraging ervaart. Deze creatieve stagnatie is niet het gevolg van gebrek aan inzet of schrijfvaardigheid. De aandoening varieert van moeite om originele ideeën te bedenken tot het jarenlang niet kunnen produceren van een werk. Writer’s block wordt niet alleen gemeten aan de tijd die verstrijkt zonder te schrijven. Het wordt gemeten aan de tijd die voorbijgaat zonder productiviteit in de taak die voor handen is. Oftewel, kort samengevat: je krijgt geen letter geschreven van het project dat voor je ligt, hoewel je bulkt van… Lees verder »Writer’s block maar niet echt

Hoe ik 2020 doorkwam: de moeilijkste evenwichtsoefening van de afgelopen twintig jaar.

Door Pen Stewart Een eerste blogje voor op de Hamley Books-website. Laat me er maar meteen knallend invliegen, dacht ik. Laten we het maar eens hebben over hoe goed ik 2020 doorkwam, en die vreselijke lockdown en heel dat Corona-gedoe. Algauw sloeg de twijfel toe over hoe ik dat moest aanpakken. Tja, wat moest ik daarover gaan vertellen? Het ging eigenlijk goed. Ik schreef een nieuw boek. Twee zelfs! En ik mocht deel gaan uitmaken van deze fantastische  uitgeverij. Dat gebeurde allemaal in 2020, en het was goed! Meer nog: het waren grote stappen vooruit, en ik ben er immens dankbaar voor. Echter, zoals voor iedereen, zat er ook voor mij een zwarte keerzijde aan 2020. En als we het hebben over hoe iemand het vorige jaar is doorgekomen, dan gaat het eigenlijk hierover: wat is de balans? Balans Wegen de goede dingen die jou overkwamen op tegen de slechte dingen? Het probleem is, dat dit voor steeds meer mensen niet meer zo is. Toen de lockdown inging, gebeurde dat twee dagen voordat ik naar de tentoonstelling van Van Eyck kon gaan, in het museum voor schone kunsten in Gent. Maanden tevoren had ik mijn ticket geboekt. Nu ben ik… Lees verder »Hoe ik 2020 doorkwam: de moeilijkste evenwichtsoefening van de afgelopen twintig jaar.

Lentekriebels

Door Lies Vervloet 17 februari. Dat was dit jaar de dag dat ik de lente voelde weerkeren. Het begon al meteen toen ik wakker werd. Want: het was al licht (tip 1), de vogeltjes floten (tip 2) en het was niet koud meer (tip 3). Enthousiast rolde ik richting bubbelgenoot.‘Het is lente!’ riep ik. ‘Voel je het?’‘Nee,’ kraakte hij. Waarmee hij eigenlijk bedoelde: Ik slaap nog – Wat ben je in hemelsnaam aan het doen!? (mijn liefste bubbelhubby is geen ochtendmens) Maar toen dus. Lente. De hele dag door bleef ik het voelen. Er zat een zekere lichtheid in de lucht, een vrolijkheid die zo eigen is aan het seizoen. Zelfs de tulp die sinds Valentijn onze tafel sierde, deed opeens extra haar best om open te bloeien. Voor wie het nog niet zeker wist – ja, ik ben dol op lente. Op de geur van natgeregende aarde. Op wild woekerend onkruid. Op die eerste dag dat je je jas niet meer aan hoeft of – beter nog – die akelig witte benen weer eens het zonlicht in kan nemen. Op buiten eten en glaasjes koele rosé. Heerlijk. En laten we wel wezen, corona doet de lente des te harder… Lees verder »Lentekriebels

Een dag uit het leven van … Latoya Meuris

Zo, dus jullie willen graag weten hoe mijn leven eruitzien? Kom dan maar mee! Mijn schatten Met twee nog redelijk jonge katten hoef ik zelden mijn wekker te zetten. Meestal word ik wakker met Daigho ergens tegen mijn benen aan en Ghibli boven op me. Ze weten dat ik degene ben die ze in de ochtend altijd eten geeft, dus ja… Op 8 november 2020 vieren ze hun tweede verjaardag. Het is in ieder geval nooit saai met onze schatjes 😊 Ik denk dat ik een vrij gezonde slaper ben: ik ga niet al te laat naar bed en ben altijd wel voor acht uur op. Het eerste wat ik doe in de ochtend is uiteraard de katten eten geven. Dan log ik in op het intranet van mijn werk. Ik werk als vertaler Engels en Duits voor een Duits vertaalbureau. Daarvoor moest ik in mijn eerste jaar elke werkdag heen en weer tussen Rijswijk en Utrecht met de trein, dat waren behoorlijk lange dagen. Maar ik werk eigenlijk al ruim drie jaar thuis. Een keer per maand ga ik naar kantoor in Utrecht, naar mijn twee collega’s op die vestiging. Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze niet thuis… Lees verder »Een dag uit het leven van … Latoya Meuris

Een dag uit het leven van… Petra Doom

– ‘Als je een sneeuwbal in een glas zou doen, zeg maar… hoeveel water zou je dan hebben? Een half glas?’ – ‘Mmm, ik zou denken twee derde. Hangt er natuurlijk vanaf hoe groot de sneeuwbal is.’ We wijden ons allebei weer in stilte aan het werk waar we eigenlijk mee bezig zijn.  Wat later: – ‘Als je een band om je nek hebt, hé… en je spant je spieren… zie je die dan ónder of boven de band?’ – ‘Wacht, waar zit die band dan… hier?’ (Welsprekende handgebaren.) ‘Erboven dan. Maar ze zitten natuurlijk in feite altijd…’ – ‘Ónder de band, ja, dat is mijn dilemma.’ – ‘Ik zou onder zetten, ja.’ Waar een schrijver en een bedenker van D&D-avonturen samen thuiswerken komen er al eens kwesties voorbij waarbij je beter geen vragen kunt stellen, als je geen spoilers wil.  Vanmorgen ben ik gewekt met de belofte dat mijn havermout (vandaag met kardemom, rijstmelk en papaya), klaarstond. Het heeft zo zijn voordelen om de langslaper in huis te zijn. Nadat ik opstond heb ik eerst mijn berichtjes en mails gecheckt, heb ik me laten verleiden om Facebook en Instagram even te openen, en heb ik – na net iets… Lees verder »Een dag uit het leven van… Petra Doom

Persbericht: Petra Doom – Koninklijke Magie

Release Vandaag wordt Petra’s nieuwste uit de reeks Overstekers gereleased. Vijf jaar nadat Mirabel uit de magische wereld Aeterna is overgestoken heeft ze in de mensenwereld haar plekje gevonden. Als bemiddelaar voor andere Overstekers – wezens als faunen, waternimfen en ifrieten – sust ze conflicten waarbij hun bestaan aan het licht zou kunnen komen. Wanneer een van de Portalen op de mensenwereld wordt vernietigd heeft Mirabel geen andere keuze: ze moet terugkeren naar Aeterna om te achterhalen wat er gebeurd is. Aan het hof blijkt dat de verzegeling van het achtste Portaal scheuren vertoont, waardoor een nieuwe oorlog met de daimonen dreigt. De Koningin weigert echter in te grijpen en heeft zich uit de troonzaal teruggetrokken… Is Mirabels bemiddelaarstalent genoeg of moet ze een beroep doen op de gave die ze nooit had mogen aanvaarden? Koninklijke magie is de spannende ontknoping van de urban fantasy-reeks Overstekers. Wil je graag een gesigneerd exemplaar? Kijk dan zeker in onze shop, want misschien wil je ook wel een leuke sleeve of een beanie om je hoofd warm te houden tijdens het lezen.

Oh, wat een jaar

Een paar weken geleden werd ‘Het woord van het jaar’ gekozen. Anderhalvemetersamenleving, is het woord van 2020, op de voet gevolgd door fabeltjesfuik en viruswappie.  Geen van deze woorden heeft een positieve lading. Een samenleving op anderhalve meter is niet iets waar veel mensen gelukkig van worden en ook een fuik vol fabeltjes lijkt me niet de plek waar het aangenaam vertoeven is. Mensen zal ik niet snel viruswappie noemen, als ik ze ook schat, liefje of beertje als koosnaam kan geven.  Voor mij dekken deze woorden ook helemaal niet de lading van 2020.  Natuurlijk, ik heb mijn mening en mijn gedachtes, sta niet achter elke besluit dat genomen wordt maar word door mijn werk in de zorg ook met mijn neus op de feiten gedrukt. Ook ik heb collega’s ziek zien worden en zelfs zien overlijden. Zelf ben ik ziek geworden en heb nog lang restschade van het virus gehad en mijn longen zijn niet meer volledig herstelt.  Dat is een zorg die soms door mijn hoofd speelt. Maar het is geen verhaal dat ik graag en veelvuldig deel. Het past niet bij mij, omkijken. Net zomin als dat ik iemand ben die kijkt naar wat niet kan.  Ik kan nog… Lees verder »Oh, wat een jaar

Terugkijk op 2020

2020 is voor quasi iedereen op deze aardbol hét jaar dat we met onze voeten op de grond werden gezet. Al onze vrijheden en wat we gewoon waren, werden on hold gezet omwille van een virus waar we rond deze tijd, een jaar geleden, voor het eerst iets over vernomen hebben. Het werd Covid-19 genoemd, oftewel Corona (niet handig voor bepaalde bierproducenten of verzekeringsmaatschappijen), en in januari begonnen de eerste berichten op te duiken van mogelijke problemen. Januari en februari waren desondanks voor ons nog vrij normale maanden. Januari was een rustige, donkere maand – zoals elk jaar – met nieuwe boeken die op het punt stonden om uitgebracht te worden, en een zeer sterke groei vanuit Hamley, tot meer dan een verdubbeling zelfs van ons aanbod. In januari en februari  konden we ook nog enkele boekvoorstellingen organiseren, en waren er leuke events. Het leven leek nog vrij normaal toen, en alles verliep vrij vlot. Half maart was het dan zover en op het punt dat we net nog een aantal boeken in de winkels hadden gelegd, werden diezelfde winkels plots gesloten. Meteen was het alle hens aan dek, want wat doe je dan als uitgever? Na veel wikken en… Lees verder »Terugkijk op 2020

Een vreemd jaar

Vond u het ook zo’n vreemd jaar? Ik alvast wel! Ik zag dit jaar ongelofelijke dingen, zowel in positieve als negatieve zin. Voor mij is 2020 een jaar dat ik niet snel zal vergeten. Het begon in het voorjaar. Plots waren de woorden Corona en Covid19 niet meer van het scherm te branden. Het nieuwe virus, waar we eind 2019 voor het eerst van hoorden, leek uit China te komen. En hoe is een mens dan? “Ach, het zal wel niet tot hier komen, wij hebben toch ook niet veel last gehad van de vogelgriep?’ Mis poes, op 13 maart ging België op slot. Nog niet helemaal, maar de maatregelen om die nieuwe vorm van een verkoudheidsvirus in de dijken waren iets wat we nog nooit hadden gezien. Wie kon moest van thuis werken. Kinderen bleven thuis van school en werden geacht de lessen te volgen via de computer. Niet-essentiële winkels gingen op slot en voor het eerst zag ik in mijn lokale supermarkt mensen naar buiten gaan met karrenvrachten vol pastasaus en toiletpapier. Ik heb nooit helemaal begrepen waarom je in een crisis een jaarvoorraad toiletpapier in je kast moet hebben, maar het was blijkbaar een ding. Het tweede… Lees verder »Een vreemd jaar

Cocoonen

Kan ik er mijn beroep van maken, please? Ik verzeker je, ik zal het uitstekend doen. Maar goed, tot het zover is, moet ik het beperken tot mijn vrije tijd. Cocoonen betekent trouwens: ‘Je terugtrekken binnenshuis om te ontspannen.’. Nou, dat kan ik als kluizenaar als de beste, en dat ontspannen, daar heb ik ook geen moeite mee. Niet alleen de betekenis, maar ook het woord zelf: ‘cocoonen’, vind ik zalig. Het roept een warm nestgevoel op, alleen al door het uitspreken ervan omarmt het me met gezelligheid en rust. Zo weinig mogelijk doen en relaxen. Heerlijk is dat. Je op de bank nestelen met zachte dekens, een kop koffie, thee of een glas wijn, en snacks, veel snacks. En niet te vergeten, een hond of kat als gezelschap. Huisdieren hebben het cocoonen tot een hoger niveau gebracht, dus die mogen als cheerleaders niet ontbreken. Toch? (Tip: geen huisdier? Neem er een knuffelbeer bij.) Heb je dat ook? Ik kan geen interieurwinkel voorbijlopen of ik wil een fleece deken en kaarsen kopen, want er zijn zoveel leuke spulletjes die het cocoonen net nog wat gezelliger kunnen maken. Ik jammer en smeek terwijl mijn man me aan de arm uit zo’n… Lees verder »Cocoonen

NaNoWriMo: vrijwillige marteling voor schrijvers

Als jij in je vriendenkring schrijvers hebt zitten, weet je misschien dat het in de maand november opeens angstvallig stil kan worden rond hun persoon. Ze willen niet meer afspreken, ze reageren traag op je berichten en als ze iets posten op sociale media gaat het over dat vreemde woord ‘NaNoWriMo’. Allereerst: het ligt niet aan jou. Ze vinden je nog steeds even lief, ze zijn je niet vergeten en ze proberen ook niet om expres onbeleefd te zijn. Het enige wat er aan de hand is, is dat ze meedoen aan National Novel Writing Month.  Elk jaar in november dagen duizenden schrijfliefhebbers van over de hele wereld zichzelf uit om 50.000 woorden te schrijven in 30 dagen. Ja, je leest het goed: 50.000 woorden. Dat komt neer op gemiddeld 1.667 woorden per dag. Auteurs die leven van het schrijven schudden zo’n aantal misschien zo dagelijks uit hun mouw, maar voor de meeste mensen die deelnemen aan NaNoWriMo vrees ik dat dat niet het geval is. Je denkt misschien: waarom zou je meedoen aan zoiets afschuwelijks? Tja, misschien houden wij schrijvers ervan om onszelf te kwellen. Waarom zouden we anders schrijven als hobby hebben gekozen? Er zijn genoeg andere vrijetijdsbestedingen… Lees verder »NaNoWriMo: vrijwillige marteling voor schrijvers

Een dag uit het leven van … Lara Reims

Op een donderdag, in Boekarest Eerst koffie. Daar begint elke dag mee, altijd. Uit een aluminium potje dat al jaren met ons mee verhuist. Het kan op het gas, dat is fijn, want de elektriciteit wil er hier nog wel eens te pas en te onpas de brui aan geven. Als je de bedrading ziet hangen op straat is dat niet echt een verrassing. De koffie drink ik achter de computer. Een van de grote voordelen van de laatste verhuizing is dat ik een kamer heb. Een kamer! Zonder noemenswaardige view, maar die verzin ik er wel bij. Een plek om te schrijven en te werken, ongestoord, behalve dan door een wit monster dat nergens rekening mee houdt en overal doorheen spint. Een plek waar al mijn favoriete jeugdboeken staan, om me heen. Via toetsenbord en scherm stap ik de wereld in van het verhaal waar ik mee bezig ben om daar een uur of twee rond te dwalen, personages te leren kennen en iedereen de kant op te duwen die ik voor ze bedacht heb, als het lukt, of om mee te buigen met het verhaal en de karakters, en de boel maar weer eens om te gooien. Mijn… Lees verder »Een dag uit het leven van … Lara Reims

Ik hou van de herfst

Ik ben een echt herfstmens. Eens de blaadjes hun zomerkleurtje beginnen te verliezen en er hier en daar wat geel tussen het groen komt, begin ik te verlangen naar de eerste herfststorm. Dan zit ik voor het raam en kijk naar de blaadjes die alle richtingen uitgeduwd worden door de wind. Net alsof ze een ingewikkeld modern balletvoorstelling dansen. Omhoog, omlaag, naar links en met een grote bocht naar rechts. Stijl en pijlsnel naar boven om dan langzaam en elegant naar beneden te dwarrelen als de wind even een pauze neemt. En die geuren! Hemelse geuren zijn het. Van natte aarde, opgewaaid gras dat voor een laatste keer gemaaid is, van paddestoelen die zich tegen bomen nestelen of op een open plek in het bos een kringetje maken alsof ze zo meteen zullen uitbarsten in het kinderliedje ‘zakdoek leggen’. Het is ook de geur van kruiden en van het laatste hooi dat van de velden wordt gehaald. Het is de geur van gezelligheid, van vernieuwing. De cirkel van witte hoedjes in het bos zijn heksenkringen. De benaming stamt nog uit de tijd dat mensen nog in heksen geloofden. En als je op een stormachtige avond op pad bent in het… Lees verder »Ik hou van de herfst

Spooky season!

Wat een zalig seizoen is dit toch: herfst! Heb jij je pompoenen en herfstbladeren al in huis gehaald? Ik anders wel! In deze blog vertel ik over mijn eerste echte Halloween ervaring in Engeland! Wie ben ik?Ik ben Lotte, je weet wel, die té enthousiaste auteur met de oude ziel. Ik ben student vormgever en heb een eigen bedrijf: Designs by Lotte. Ik ben verslaafd aan alles wat met de Titanic te maken heeft, vintage spullen en geschiedenis. Ik ben een hopeloze romanticus en kan genieten van knusse ruimtes en daar vervolgens helemaal in verdrinken. Mijn Hamley debuut Unsinkable komt uit op 14 april 2021! Fun fact: de release datum is op dezelfde datum dat de Titanic de ijsberg raakte. Nou, echt een FUN fact is dat niet, maar we hebben deze datum bewust gekozen om een extra feel te krijgen bij de release. Hamleyween Maar goed, we naderen Halloween en ik heb de eer gekregen een blog hierover te schrijven! Het leek me leuk een stukje ervaring neer te pennen over mijn tijd in Engeland, toen ik daar werkte als Au Pair (nanny). Dit was van september 2016 tot en met maart 2017. Ik trok in bij een gezin,… Lees verder »Spooky season!

Een dag uit het leven van … Mel Hartman

Mijn dag Mijn harige wekker gaat af. Ze heeft een verdomd hardnekkige uitknop die alleen werkt wanneer ik haar in mijn armen neem om te knuffelen. Ik kijk naar buiten, waar de duiven en andere vogels samengetroept op het dak zitten. Ze kijken me dreigend aan en ik voel een Hitchcocks ‘The Birds’ scenario aankomen. Om dat af te wenden, sta ik dan maar zuchtend op. Terwijl de harige wekker, aka Kiwi, haar plasje buiten in de tuin doet, zet haar bediende haar eten klaar. Daarna krijgen de vogels hun continentaal ontbijt. Ik plaats me met een kop koffie achter de laptop. E-mails doornemen, even op Facebook en Instagram, eventueel een post plaatsen en familie opbellen. En dan breekt het angstzweet me uit… wanneer ik de reviews van lezers en bloggers overloop. Oef, de review is lovend. Ik heb er een zorgrimpel bij, maar mijn hart klopt weer. Tijd om te sporten, na mezelf meerdere keren een mentale schop onder mijn kont te hebben gegeven en nog eenmaal, maar nu echt de laatste maal, te surfen op het net (‘uitstel is geen afstel, Mel!’). Tijdens het ontbijt lees ik een boek. Na ongeveer een kwartier volgt een gevecht om me… Lees verder »Een dag uit het leven van … Mel Hartman

Wereld Dierendag

Vier oktober is voor ons gezin een bijzondere datum, zowel op positieve als negatieve manier. Voor velen is het de dag waarop ze jarig zijn, voor anderen is het geen belangrijke datum, omdat er niets gebeurt dat memorabel is. Bij ons is dat wel het geval. Vier oktober is de dag dat mijn zus, Marianne, overleed, nu zeven jaar geleden. Ze was net vijftig jaar geworden. We herdenken haar dan ook elk jaar. Hier gaan we het in deze blog niet over hebben. Vier oktober is ook de dag dat zestien jaar geleden, onze oudste kat Sukie geboren werd. Sukie heeft een heel bijzondere geboorte gehad. In 2002 hebben wij een kat geadopteerd die Hershey heette, een ros-met-witte, zeer aanhankelijke kat. Zij groeide in een appartement op, en toen we later verhuisden naar onze eerste woning, kwam zij uiteraard gewoon mee. Hershey bleek een jager te zijn die liefst zolang en zoveel mogelijk op stap ging. Ze bracht op 4 oktober 2003 een nest van zes kittens op de wereld, vier ros-met-witte, en twee gevlekte, in onze kleerkast. Want voor een of andere reden, moest en zou ze in die kast bevallen (die we uiteraard hadden voorbereid). De bevalling verliep… Lees verder »Wereld Dierendag

Een dag uit het leven van … Ina de Man

“Niets is gemakkelijker dan zo te schrijven dat geen mens het begrijpt; niets is moeilijker dan belangrijke gedachten zo uit te drukken dat ieder mens ze begrijpt.” A. Schopenhauer Ik weet dat de wekker binnen een half uur afloopt maar ik ben al wakker. Klaarwakker eigenlijk want in mijn brein speelt zich al heel de nacht een scene af. Die scene waarmee ik de vorige dag last had. Het wilde niet lukken zoals ik het in mijn hoofd had, de dialogen liepen stroef. Ik wist dat het kwam omdat het verhaal hier even vakantie had genomen en dat zou pas beteren als de vakantie voorbij was. En laat dat nu net vannacht gebeurd zijn. Ik overleg bij mezelf of ik zal blijven liggen om de scene nog wat door te kauwen, maar ik ken mezelf. De kans dat ik dan weer even wegsoes en dat ook de scene foetsie is, maakt dat ik het alarm voortijds afdruk en het dekbed terugsla. Naast mij ligt mijn wederhelft nog gelukzalig te ronken, ik laat hem nog effe doen. Onderweg naar de badkamer begint de scene een eigen leven te leiden en tegen ik in de keuken op het knopje van de koffiezet… Lees verder »Een dag uit het leven van … Ina de Man

Rituelen

‘Heb je eigenlijk ook een schrijfritueel?’ Even laat ik de tekst van het appje op me inwerken. Dan zet ik mijn telefoon uit. Het is drie minuten voor negen, om negen uur begint mijn schrijftijd. Mail uit, telefoon op stil, alleen hoge nood dringt door de door mij opgeworpen barricades heen. Voor me staat mijn beker, tot de rand gevuld met kaneelthee. Mijn lijf is gehuld in mijn favoriete hemelsblauwe fleecevest, dat nog naar wasverzachter ruikt. Als ik schrijf, is het vest altijd schoon. Links van mijn toetsenbord staat mijn Hermelientje van lego, zelf in elkaar gezet, rechts de olieverstuiver die eucalyptus en lavendel de lucht in jaagt. Mijn nieuwe aanwinst uit de boekhandel, Kwantumfysica voor Dummies, ligt binnen handbereik. De timer staat op anderhalf uur, de appel voor in de pauze ligt al klaar. Terwijl de klok op mijn beeldscherm op 8:59 springt, laat ik mijn vingers vast boven het toetsenbord dansen. In het pennenbakje dat pal achter Hermelien staat huist mijn pen, voor eventuele aantekeningen op papier. Drie reservevullingen liggen klaar voor het geval dat. En zeven dropjes. Elke 300 woorden mag ik er een. Ik beweeg mijn vingers, maak ze los, als een atleet. Nog even schuif… Lees verder »Rituelen

De auteur en zijn tooltjes

Toen Shakespeare zijn Hamlet schreef had hij enkel de beschikking over een stuk perkament of papier, een ganzenveer en inkt. Meer had de Bard niet nodig om een paar bestsellers te schrijven. Het waren sowieso andere tijden en een mens moet met zijn tijd meegaan. Ook vandaag zijn er nog massa’s auteurs die voldoende hebben aan een schriftje en een pen. Maar zo ben ik niet.Mijn alter ego (Software consultant dus IT’er) volgt zijn natuurlijke pad en dat is er één van tooltjes, handige programma’s of hulpmiddelen die het schrijven vergemakkelijken. In mijn geval moet ik eerder zeggen: ‘de chaos in mijn hoofd in goede banen leiden’. Ik ben sowieso al gek op tooltjes, vooral als ze gratis zijn. Alles wat het leven gemakkelijker kan maken is bij mij aan het goede adres, ook tijdens het schrijven. Nochtans ben ook ik begonnen met pen en papier. Mijn boek ‘Ravenburcht’, die in oktober in de winkels ligt, ontstond meer dan 25 jaar geleden op een camping ergens in Frankrijk. Tijdens de zomervakantie was onze jongste dochter maar een paar maanden oud en sliep nog na de middag. De oudere kinderen vermaakten zich in de speeltuin of bij vakantievriendjes en mama zat… Lees verder »De auteur en zijn tooltjes